ΚΥΝΗΓΟΙ ΘΗΣΑΥΡΩΝ

Σοβαρές συζητήσεις για σοβαρά και μη θέματα!
xristosz
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 26
Εγγραφή: Δευ 02 Απρ 2012, 20:19

ΚΥΝΗΓΟΙ ΘΗΣΑΥΡΩΝ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από xristosz » Πέμ 17 Μάιος 2012, 06:26

ΚΥΝΗΓΟΙ ΘΗΣΑΥΡΩΝ
———————-

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αγρία θηρία, φίδια, αιμοβόροι πολεμιστές. Πάπυροι σκονισμένοι ανασύρονται από καλοκλειδωμένα μπαούλα, κόκκινες λάμψεις δαυλού μετατρέπουν τη νύχτα σε μέρα ενώ κάπου στο βάθος, ένα παλιό θαλασσινό τραγούδι, βραχνό και παράτονο, σχίζει τον αέρα, όμοιο με κρώξιμο ενός απαίσιου πουλιού.
Ηλιοκαμένα δέρματα, μπλεγμένα μαλλιά που βγαίνουν κάτω από λερωμένα καπέλα, μάτια που γυαλίζουν πυρετικά. Το δέος του πάγου, της ερήμου, του σκοταδιού. Ποτάμια αδρεναλίνης μας παρασύρουν στο διάβα τους.

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήλθατε στο κυνήγι του χαμένου θησαυρού!
———————————————————–
————–
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ:

1) Κυρίως τους φίλους σας. Αλλά και τους εχθρούς σας. Κοινώς, τον κόσμο όλο. Γιατί αγαπητοί μου, μιλάμε για λεφτά. Πολλά λεφτά, όπως έλεγε και ο Καλογήρου στη «Λόλα», έτοιμος να παλαίψει γι’αυτά μέχρι θανάτου με τον Νίκο Κούρκουλο. Ετσι και σεις. Θέλετε θησαυρό, άρα θα πρέπει να είστε too hard to die, για να μην σας πάρει άλλος την μπουκιά από το στόμα. Το γλυκό από το κουταλάκι. Τις λίρες από την κασέλα. Αποκτήστε οφθαλμούς και στην ωμοπλάτη, προκειμένου να αντιμετωπίσετε εκείνους που καραδοκούν. Πιστέψτε με, δεν είναι λίγοι…

2) Τα όργανά σας. Για να γίνω σαφέστερος, τα όργανα με τα οποία ψάχνετε για τον θησαυρό. Πρόκειται, κυρίως, για δύο ειδών: ανιχνευτικά και ραβδοσκοπικά. Αναφερόμαστε βέβαια πάντα σε hi-tech καταστάσεις, καθώς εάν κάποιος είναι λάτρης της παράδοσης μπορεί να σκάσει μύτη στο επίμαχο σημείο με τόξα, βέλη, γκασμάδες και περικεφαλαίες. Η προσοχή κρίνεται απαραίτητη, αφού η τιμή κάποιων από αυτά τα σύγχρονα μηχανήματα εντοπισμού κρυμμένου πλούτου μπορεί ν’αγγίξει ακόμη και τα 15 εκατομμύρια δραχμές. Αρα, όλο και ψιλοκινδυνεύουν με κλοπή από κάποιους άλλους αξιότιμους συναδέλφους σας, φερέλπιδες δηλαδή θησαυροκυνηγούς.
Φήμες πάντως θέλουν τέως υπουργούς πολιτισμού, τέως δικτάτορες, καθώς και τέως αρχηγούς κομμάτων να έχουν στη διάθεσή τους τον πλέον «προχωρημένο» εξοπλισμό και ενίοτε μάλιστα, να εκμεταλλεύονται το αξίωμά τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν τις ιδανικότερες συνθήκες στην προσπάθειά τους για ανακάλυψη κάποιου θησαυρού. Ο νοών νοείτω…

3) Τις απανταχού μυστικές υπηρεσίες. Ιδίως τις γερμανικές. Ετσι, όπου βλέπετε ξανθό κεφάλι και γαλανά μάτια να είστε καχύποπτοι. Μεθοδικοί, ψύχραιμοι, ακούραστοι, οι απόγονοι των τέως επίδοξων κοσμοκρατόρων ψάχνουν για πολύτιμα αντικείμενα, που οι κατακτητές πρόγονοί τους απέσπασαν, μάλλον αγενώς, από λαούς και χώρες που είχαν υπό την κατοχή τους. Ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας, αρχαιολογικά κομμάτια και πλήθος πολύτιμων λίθων αποτελούν τους συνηθέστερους στόχους τους. Παρά τις όποιες αρχικές αποτυχίες, ως γνήσιοι Τεύτονες, παλεύουν μέχρι το 90ο λεπτό για να πετύχουν το γκολ.

4) Τα φίδια, κυρίως τις κόμπρες- και δη τις βασιλικές-. Βλ. Ιντιάνα Τζόουνς, Σβαρτσενέγκερ όταν προσπάθησε να πάρει το διαμάντι από το στόμα του φιδιού- φύλακα του ναού, Σάρον Στόουν και Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν στους θησαυρούς του Σολομώντα κ.ο.κ.
Επίσης: τους κροκόδειλους, τα ποτισμένα με δηλητήριο βελαια που εκτοξεύονται από φυσοκάλαμα ιθαγενών, τους μοχθηρούς-φαινομενικά κακομοίρηδες αλλά κατά βάθος πανούργους- ντόπιους οδηγούς που θα αναλάβουν να σας οδηγήσουν στο επίμαχο σημείο, τους συναδέλφους σας, άρα και ανταγωνιστές σας, τις λακούβες, τις παγίδες για λιοντάρια- αρκετά βαθιές, μπορεί να σπάσετε και κανένα πόδι πέφτοντας, άσε που μετά μπορεί να πέσει και κανένα λιοντάρι στην παγίδα και άντε να του εξηγήσεις ότι βρέθηκες τυχαία εκεί- και πάνω απ’όλα την απληστία σας: μπορεί και να σας σκοτώσει…

—————————————————————————–

ΤΑ 7 ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ»

Εχετε τα μάτια ανοιχτά και τις αισθήσεις όλες σε επιφυλακή. Τα σημάδια είναι γύρω σας. Σαν τα Αλιενς. Εκεί που δεν το περιμένεις, τσουπ, σου παρουσιάζονται. Κι εδώ που τα λέμε, όσο σνομπ και να είναι κανείς, πάει πολύ να μην τους δώσει σημασία. Θα’ναι σα να αγνοεί δεκάδες δεκάδες εκατομμυρίων που τα σημάδια του υποδεικνύουν. Βέβαια πρέπει να είναι γνώστης. Βαθύς γνώστης. Επαϊων. Να ξέρει να τα ξεχωρίζει. Γιατί η ποικιλία τους είναι απεριόριστη. Η σημασία τους ιδιαίτερη. Η ερμηνεία τους, μοναδική. Και κάθε λάθος πληρώνεται. Ετσι, αντί για το σημείο που είναι κρυμμένος ο θησαυρός μπορεί, αν η ερμηνεία των σημαδιών είναι λανθασμένη, να βρεθείτε σε κανέναν γκρεμό, σε καμιά χαράδρα, ή αντί για τη σπηλιά του ερημίτη να εισβάλλετε στη σπηλιά καμιάς αρκούδας που πιθανόν και να επιχειρήσει να σας συστηθεί. Μην το δοκιμάσετε. Δαγκώνει…
Για να μιλήσουμε όμως και λίγο σοβαρά, το θέμα των σημαδιών είναι μια ολόκληρη ιστορία. Πέρα από τα φυσικά ( βράχος, πλάτανος, βρύση, εκκλησία ) υπάρχουν και τα τεχνητά. Γιατί ο καλός ο καπετάνιος στα σημάδια φαίνεται. Η μάλλον στον χαράκτη. Τον οποίο και υποχρέωνε να φτιάξει σημάδια που να υποδεικνύουν την θέση του θησαυρού. Αφού βεβαίως τελείωνε τη δουλειά, ο χαράκτης αποχαιρετούσε τον μάταιο τούτο κόσμο, καθώς συγκέντρωνε το ασυμβίβαστο των δύο ιδιοτήτων, να είναι αφ’ενός μεν άχρηστος στον καπετάνιο, αφ’ετέρου δε, το μοναδικό άτομο που γνώριζε πού ήταν κρυμμένος ο θησαυρός.
Αρκούδες, ζαρκάδια, πέρδικες, γουρούνια και πολλοί άλλοι, συμπαθείς και μη, εκπρόσωποι του ζωικού βασιλείου ήταν κάποια από τα χαρασσόμενα σημάδια. Ακόμη παπάδες, καλόγεροι, αγγλικά σημάδια όπως σάλπιγγες, αετοί, καθώς και πολλά άλλα.
Για κάποιον που ασχολείται με το θέμα-τον επαϊοντα που λέγαμε και προηγουμένως- τα σημάδια αυτά φαίνονται από μακριά. Σκαλίζονται σε σκληρή, γρανιτένια πέτρα, όχι σε μαλακιά, «στριφνή», που τρίβεται και πάνω στην οποία συχνά σκάβουν παιδάκια ή κτηνοτρόφοι που δεν έχουν τι να κάνουν. Η γρανιτένια πέτρα για να σκαλιστεί χρειάζεται ειδικά καλέμια, καθώς και εξειδικευμένες γνώσεις χαρακτικής. Ορισμένες από αυτές μάλιστα, μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά έργα τέχνης, χάρη στη λεπτή δουλειά και τη μαστοριά των δημιουργών τους.
Ωστόσο, πολλές φορές, τα πράγματα δεν είναι όπως αρχικά φαίνονται. Ετσι, τα λεφτά ποτέ δεν κρυβόντουσαν κάτω από την πέτρα που είχε το σημάδι, ξιατί τότε και ο πιο ανόητος-τρόπος του λέγειν- θα μπορούσε να τα βρεί. Ο ρόλος που διαδραματίζει το σημάδι είναι αυτός ενός χάρτη, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στα λεφτά, εάν κάποιος βέβαια ξέρει να τον χρησιμοποιήσει.
Συχνά λοιπόν οι δόλιοι και μοχθηροί καπετανέοι έφτιαχναν και παραπλανητικά σημάδια, ιδιατερα δε, όταν τα χρήματα ήταν ομαδικά. Ετσι, αν το σημάδι ήταν π.χ. μια πέρδικα, σε ακτίνα δέκα χιλιομέτρων μπορεί να συναντούσες 5 πέρδικες. Η πέτρα που έκρυβε τα χρήματα ήταν αυτή που είχε κάτι το ξεχωριστό: το φοβερό και τρομερό «κολαούζιο». Ενα μικρό δηλαδή ποσό από 3-5 ανάλογα κομμάτια-νομίσματα, τα οποία ήταν κρυμμένα είτε πάνω σ’ένα κοίλωμα της πέτρας, είτε κάτω από αυτήν. Βάσει του «κολαούζιου», ο δαιμόνιος τυχοδιώκτης μπορούσε να εντοπίσει την ακριβή θέση των χρημάτων. Αν π.χ. πάνω αριστερά στην πέτρα βρίσκονταν 3 κομμάτια λίρες, τούτο σήμαινε πως τα υπόλοιπα λεφτά ήταν αριστερά 3 μέτρα ή 300 μέτρα ή και 3 χιλιόμετρα, ανάλογα με τον καπετάνιο, πάντα ωστόσο με απόλυτη ακρίβεια. Καλό, ε;
Αλλοι πάλι, που τα έκρυβαν μόνοι τους στα σπίτια τους, στην προσπάθεια τους να τα διαφυλάξουν από κάποιους πιο «μοβόρους» από αυτούς διάλεγαν «πονηρά σημεία», ήτοι: το τζάκι( κάτω από την πυρά ), το πλατύσκαλο, τη βρύση ( κάτω απ’το σημείο που πέφτει το νερό ) και άλλα παρομοίως υποχθόνια.
Ορισμένες φορές, άνθρωποι που επιχείρησαν να σκάψουν για λεφτά, βρήκαν πλάκες με μυστήριες γραφές, τις οποίες αφού πρώτα αντέγραφαν πάνω σε ζελατίνα, τις μετέφεραν στη συνέχεια σε κάποιον έμπιστό τους αρχαιολόγο, που αναλάμβανε το επίπονο έργο της αποκρυπτογράφησης. Σε μια τέτοια περίπτωση, ένας αρχαιολόγος, ανέφερε στους «πελάτες» του ότι πάνω στις πλάκες υπήρχαν χαρακτηριστικά σημεία-δείκτες, για κρυμμένο θησαυρό. Οταν όμως η ομάδα των φίλων μας έσκαψε εκεί που της υπέδειξε ο αρχαιολόγος, βρήκε αντί για θησαυρό, εννιά ανθρώπινα ακέφαλα κορμιά. Πιθανώς να είχαν προκύψει κάποιες μικρές διαφωνίες στη μοιρασιά…
——————————————————————————

TΑ «ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ» ΛΕΦΤΑ

Πρώτα τα έκρυβαν. ( Τα λεφτά βέβαια ). Ελα όμως που όσο να’ναι το σαράκι της αμφιβολίας όλο και κατέτρωγε τα γεμάτα αλκοόλ και καπνό σάπια σωθικά τους. Ωρα είναι σου λέει να έρθει κανένας πιο μάγκας και να μας τα πάρει. Τι να’κάναν λοιπόν; Τα καταριόντουσαν. Τα σκοτεινά άλλωστε εκείνα χρόνια, ο κόσμος όλο και ψιλοπίστευε σε κάτι τέτοια. Ξέρετε τώρα, όποιος τα βρει μη σώσει και τα χαρεί, να του καεί το βίντεο και όλα τα σχετικά.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, με βάση τις προκαταλήψεις και τους φόβους της εποχής, εάν ήσουν ένας απλοϊκός- πλην τίμιος- βιοπαλαιστής, σαφώς και το σκεφτόσουν να πάρεις επ’ώμου τον γκασμά και την αξίνα και
ν’αρχίσεις ν’ανοίγεις τρύπες στο χώμα, ελπίζοντας να βρεις εκτός από σκουλήκια και μη ανακυκλώσιμα σκουπίδια και καμιά μικρούλα κάσα-γεμάτη εννοείται-, ικανή να σε μετατρέψει από πληβείο σε πατρίκιο, από δούλο σε αφεντικό, από υποσιτισμένο σε κοιλαρά.
Βέβαια ώρες-ώρες, κάτι τέτοιες φάσεις δεν είναι να τις παίρνει κανείς και τελείως στην πλάκα. Γνωστή στους σχετικούς «κύκλους» είναι η ιστορία μιας οικογένειας, η κεφαλή της οποίας, ο άντρας, βρήκε μια μέρα στο χωράφι του έναν τενεκέ με λίρες. Αμέσως τον παράχωσε για να μην τον δει κανείς και επέστρεψε σπίτι του για να πει στη γυναίκα του το χαρμόσυνο νέο. Οταν βράδιασε, ξεκίνησε μαζί της με σκοπό να ξεθάψει τον τενεκέ, όπως κι έγινε. Πανευτυχείς οι δυό τους πήραν τον δρόμο του γυρισμού, θεωρώντας ότι όλα τους τα προβλήματα είχαν πια λυθεί. Αλίμονο όμως! Η κακιά τους μοίρα, μόλις τώρα άρχιζε…Κατά το διάστημα της απουσίας τους το μόλις 6 μηνών μωρό τους είχε βάλει το κεφαλάκι του ανάμεσα στα κάγκελα της κούνιας, βρίσκοντας τραγικό θάνατο από πνιγμό. Ηταν τα «καταραμένα χρήματα» υπεύθυνα γι’αυτήν την τραγωδία; Ποιός μπορεί άραγε να πεί;
Οπως και να’χει πάντως, κάποιοι για να είναι απολύτως εξασφαλισμένοι, φροντίζουν να καλυφθούν απ’όλες τις πλευρές. Ετσι, σε περίπτωση που ανακαλύψουν οποιονδήποτε θησαυρό σπεύδουν πάραυτα να ξορκίσουν το κακό, καλώντας στο επίμαχο σημείο έναν εκπρόσωπο της εκκλησίας, κοινώς έναν παπά, ο οποίος και διαβάζει τις σχετικές ευχές.
Τέτοιες είναι του Κυπριανού, καθώς και ορισμένεςαπό το μικρό ευχολόγιο. Μπορεί επίσης η ευχή να αποτελεί και αυτοσχεδιασμό της στιγμής εκ μέρους του ιερωμένου, ανάλογα με την περίσταση. Πιάνουν οι ευχές; Και πού θέλετε να ξέρουμε εμείς; Ρωτήστε κανέναν κυνηγό θησαυρών!!!
—————————————————————————-
INFO Σελίδα: ΘΑΛΑΣΣΙΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ: ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ

Πότε: Μερικούς αιώνες πριν.
Ποιοί:Κάποιοι εξαιρετικοί κύριοι-όχι πάντως ιδιαιτέρας κουλτούρας και μορφώσεως, για γαλλικά και πιάνο μάλλον δεν τίθεται θέμα-.
Εμφάνιση: Ο Φρέντι Κρούγκερ ήταν καρατεκνό μπροστά τους. Τραχιά ρυτιδιασμένα χέρια, μαύρα σπασμένα νύχια, απαίσιες από τρομερά σπαθιά ουλές. Μέσο: Σαπιοκάραβα του κερατά, στα οποία εγώ κι εσείς ουδόλως θα το σκεφτόμασταν έστω και να περπατήσουμε πάνω τους.
Σκοπός: Ενας και μοναδικός: τα φράγκα. Χρυσός, ασήμι, σμαράγδια, ρουμπίνια, δουβλόνια, λουδοβίκεια, γκινέες, πορτογαλικές μοϊντόρες και ενετικά τσεκίνια. Ονόματα-Θρύλοι: Κάπτεν Μόργκαν, Μαυρογένης, Γουίλιαμ Κιντ.
Τι έκαναν; Την έψαχναν γενικώς και αορίστως. Ανεξερεύνητες χώρες, παρθένες και απάτητες, γεμάτες πλούτο, οι κύριοι στόχοι τους. Διακρίσεις δεν έκαναν. Ολες τις λήστευαν, όλους τους έσφαζαν.

ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ

1) Μελ Φίσερ: Επί 16 χρόνια αναζητούσε το ναυάγιο του ισπανικού πλοίου «Nuestra Senora de Atocha», βυθισμένο από το σωτήριον έτος 1622, στις ακτές της Φλόριντα. Τελικώς το βρήκε. Ανοδος τραπεζικού του λογαριασμού: 300 εκατομμύρια δολλάρια. Αξιζε ο κόπος του, δεν νομίζετε;

2) Κρίστοφερ Τζέιμς-Μπομπ Γουέλερ: Νότια του ακρωτηρίου του Κανάβεραλ βρήκαν τον δικό τους θησαυρό. Εκατοντάδες χρυσά νομίσματα και 441 διαμάντια, βάρους 50 καρατίων.

3) Γκρέγκ Στεμ-Τζον Μόρις: Ανασύρουν το 1989 πολύτιμο φορτίο ισπανικού πλοίου, βυθισμένου 45 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Φλόριντα, κόλπος του Μεξικού.

4) Μάικλ Χάτσερ-Μαξ ντε Ραμ: Νότια Κίνα, φορτίο «Νanking, 120 ράβδοι χρυσού και 160.000 σκεύη κινέζικης πορσελάνης εξαιρετικής ποιότητας.

ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΕΠΙΓΟΝΩΝ

Must: Ηχητικοί εντοπιστές ( sonar ), μαγνητόμετρα, βυθομετρητές υπεδάφους, ακουστικές συσκευές που χρησιμοποιούν τα ηχητικά κύματα για την παραγωγή γραφικών παραστάσεων του θαλάσσιου πυθμένα και των υποκείμενων ιζημάτων.

Περιπτώσεις bigger than life: Ανέλκυση Τιτανικού: Αποθέωση της τεχνολογίας με χρησιμοποίηση επανδρωμένων υποβρύχιων σκαφών βαθέων υδάτων. Υπεύθυνος ανέλκυσης: Herbert Humphreys, εφάρμοσε επιτυχώς μεθόδους προηγμένης τεχνολογίας στην περίπτωση του ισπανικού πλοίου «Las Maravillas» στις Μπαχάμες. Χρησιμοποίησε ειδικευμένο πλήρωμα, μεταξύ των οποίων και βετεράνους του Βιετνάμ.

fUTURE WORLD

Το βάζο με το μέλι: ΚΟΥΒΑ: ( ξέρετε τώρα, αιμοσταγής δικτάτορας Μπατίστα, Τσε Γκεβάρα, Φιντέλ Κάστρο, Αλ Πατσίνο, «Σημαδεμένος», Μπράιαν Ντε Πάλμα κ.ο.κ

Συγκεκριμένο σημείο του βάζου: Κόλπος της Matanza is the name, money is the game. Eνα πραγματικό νεκροταφείο πλοίων. Μικρό λιμάνι δυτικά της Αβάνας, αναγκαστικός σταθμός όλων των ισπανικών εμπορικών πλοίων που εκτελούσαν το δρομολόγιο Αμερική-Ευρώπη. Ελαφρώς- όσο πατά ο κάπτεν Φλιντ- γρουσούζικο: γύρω στα 1300 πλοία υπολογίζεται ότι φιλοξενούνται στα μυστηριώδη, σκοτεινά νερά του.

Αλλο σημείο του βάζου (στερεό αυτό) : Νησί των Κοκοφοινίκων: 4 km πλάτος, 7 km μήκος. Τέσσερις κρυμμένοι θησαυροί: Σημαντικές πιθανότητες να βρείτε εσείς τον έναν ( εάν βεβαίως ψάξετε ). Οποίον από τους 4 βρείτε θα εξασφαλίσει εσάς, τα παιδιά και τα εγγόνια σας-για τα δισέγγονα παίζεται- δια το υπόλοιπον του βίου σας.

( Ασχετο, αλλά μ’αρέσει ): Παλιό θαλασσινό ρεφρέν
————————
Δεκαπέντε άνδρες στην κασέλα του νεκρού
γιο-χο-χο κι ένα μπουκάλι ρούμι.
Πίνουν και χορεύουν του καλού καιρού
γιο-χο-χο κι ένα μπουκάλι ρούμι.

Καλό σας ταξίδι.
——————————————————————————

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΖΙΜΗ

θεσσαλονίκη, 1918.

Τούρκοι εργάτες φορτώνουν βιαστικά σ’ένα τρένο βαριές κάσες, το περιεχόμενο των οποίων οι ίδιοι αγνοούν. Θα πρέπει πάντως να πρόκειται για κάτι πολύ σπουδαίο, αν κρίνουν από τις άγριες φωνές και τις διαταγές του αξιωματικού που επιβλέπει την όλη διαδικασία. Λίγο μετά, τα πάντα είναι έτοιμα. Τα κασόνια έχουν φορτωθεί, οι πόρτες κλείνουν με θόρυβο, μαύροι καπνοί σηκώνονται, ακούγονται σφυρίγματα, φωνές. Το τρένο με το μυστηριώδες φορτίο ξεκινά.

Λίμνη Δοϊράνη, νομός Κιλκίς, ίδια μέρα, μια ώρα αργότερα.

Το τουρκικό τρένο δεν πρόκειται να φθάσει ποτέ στον προορισμό του. Αντάρτες, μαζί με κάποιους από τους συμμάχους, έχοντας μάθει για το πολύτιμο φορτίο, του επιτίθενται και το ληστεύουν. Το πολύτιμο φορτίο χάνεται. Κάποιοι όμως, τα σκοτεινά χρόνια που ακολουθούν, θα συνεχίσουν μανιωδώς την αναζήτησή του…

Σέρρες, 1995

Το ραντεβού είχε κανονιστεί από έναν κοινό φίλο. Ο Τζίμης ήρθε στην ώρα του. Σκυφτός, προσεκτικός, έβγαλε την τραγιάσκα του, κάθισε δίπλα μου και άναψε ένα τσιγάρο. Μου ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι επρόκειτο για έναν επαγγελματία κυνηγό θησαυρών, όπως ο ίδιος δήλωνε. Τα όσα μου είπε στη συνέχεια με έκαναν να αλλάξω γνώμη…
Τραβώντας μια βαθιά ρουφηξιά, ο Τζίμης άρχισε: » ο προορισμός του τρένου, δημοσιογράφε, ήταν η Κωνσταντινούπολη. Οταν οι Τούρκοι είδαν ότι η Θεσσαλονίκη ήταν γι’αυτούσ μια χαμένη υπόθεση αποφάσισαν να την εγκαταλείψουν. Δεν τους έκανε όμως καρδιά να φύγουν με άδεια χέρια. Το ττρένο, που ρωτάς να μάθεις, είχε μέσα χρυσό. Απίστευτα πολύ χρυσό. Υπολογίζεται ότι η αξία του σε σημερινά λεφτά έφτανε τα 7,5 δις. Τα υπόλοιπα, τα ξέρεις. Αντάρτες και σύμμαχοι το λήστεψαν. Και τίποτα πια δεν ξανακούστηκε. Μέχρι πριν κανά δθό χρόνια. Οταν μια περόιεργη ομάδα έκανε την εμφάνισή της στο χωριό Μυριόφυτο, στο Κιλκίς. Είχαν δηλώσει στην εφορία γη και έκαναν νλομιμες ανασκαφές. Γράψαν κι οι εφημερίδες για του λόγου τους. Ακούστηκαν πολλά. Πως ωάχναν για τον χαμένο χρυσό. Για μια εκκλησία, που κάτω της ήταν θαμμένος. Μάταια όμως. Δεν βρέθηκε τίποτα. Κι έτσι, ένα πρωί, τα μάζεψαν κι έφυγαν».
Ο Τζίμης συνεχίζει. Η αφήγησή του ξυπνά στη μνήμη χρόνους σκοτεινούς και ξεχασμένους. Τον προκαλομε, δυσπιστώντας, να μας αναφέρει κι άλλες λεπτομέρειες. Τα ονόματα πέφτουν βροχή:
«Σεπάν Κεπρί. Η γέφυρα του διαβόλου. Ενας αινιγματικός ερημίτης και μια συμμορία από αντάρτες που λεηλατούσαν τάφους της Αλεξανδρινής περιόδου. Απέναντι, στα Κρούσια, κάποιοι ακόμα ψάχνουν για το θησαυροφυλάκιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Στην ένστασή μας για το τι δουλειά είχε ο Αλέξανδρος εκεί, ο Τζίμης δεν δείχνει να κλονίζεται:
«Οταν ο Αλέξανδρος πέρασε από τη συγκεκριμένη περιοχή είχε μαζί του πολλούς τραυματίες. Είδε ότι το κλίμα ήταν ευνοϊκό για την ανάρρωσή του τους κι έτσι στρατοπέδευσε. Κίονες αυτής της περιόδου και νομίσματα ασημένια και χάλκινα έχουν βρεθεί στην περιοχή, που τώρα λέγεται Κάλλιστα. Το ίδιο όνομα, στο ίδιο ακριβώς σημείο, υπάρχει σε χάρτη της Αλεξανδρινής περιόδου».
Επόμενο κεφάλαιο: αντάρτικα λεφτά. «Η περιοχή δεν πρέπει να ξεχνάς ότι ήταν πέρασμα για τη Βουλγαρία ενώ πολύ κοντά ήταν και τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας. Οι καπετανέοι αγόραζαν όπλα, πολεμοφόδια. Ο Μάρκος Βαφειάδης είχε αρχηγείο εδώ πάνω, εκτός από κείνα στο Πάικο και τα Γιαννιτσά.
Κάποιοι άλλωστε έχουν βρει αντάρτικα λεφτά. Κάποιοι που είχαν γονείς, παππούδες, οι οποίοι παλιά είχαν φύγει για Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία, επέστρεψαν μετά από χρόνια κι έχοντας καλές πληροφορίες, ξέθαψαν κιβώτια με λίρες, μέσα από την εκκλησία του χωριού. Αυτοί που τους έδωσαν την πληροφορία δεν τους είπαν το όνομα του χωριού, παρά ότι 20-25 χιλιόμετρα από μια συγκεκριμένη λίμνη υπάρχει μια εκκλησία με το όνομα Αγιος Γεώργιος. Στο κέντρο της εκκλησίας είναι μια στρογγυλή πέτρα, κάτω απ’την οποία βρίσκονται δύο τενεκέδες λίρες. Εκείνοι κατάλαβαν περί τίνος επρόκειτο, έσκαψαν και βρήκαν τον θησαυρό.
Τούρκικα λεφτά άλλωστε στην περιοχή υπάρχουν πολλά. Και ξέρεις γιατί; Ο χρυσός τότε δεν είχε την αξία που έχει σήμερα. Επί τουρκοκρατίας, το νόμισμα συνναλλαγής ήταν ο χρυσός, η λίρα. Ετσι, την περίοδο 1918-22, οι Τούρκοι που έφευγαν κρύβανε τα λεφτά αυτά, καθώς πίστευαν πως κάποτε θα ξαναγυρίσουν. Εδώ είχαν γεννηθεί, μεγαλώσει, παντρευτεί, αυτό το μέρος είχαν για πατρίδα τους».
Μικρή παύση για μια ακόμη ρουφηξιά, άλμα στο χρόνο και μετάβαση από τον έναν κατακτητή στον άλλον. Από τους Τούρκους στους Γερμανούς. Ο Τζίμης έχει πολλά να πει:
«Στην κατοχή βρέθηκε εδώ κάποιος γερμανός αξιωματικός, ιδιαίτερα καλλιεργημένος και με πάρα πολλές γνώσεις αρχαιολογίας. Τι έκανε; Κατέγραφε ότι ανακάλυπτε και χαρτογράφησε τις «χρυσές» περιοχές. Τελικά, το σύνολο των παρατηρήσεών του συγκεντρώθηκε σ’ένα βιβλίο το οποίο τώρα ψάχνουν εναγωνίως οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Πέρυσι μάλιστα, είχαν έρθει εδώ Γερμανοί που ήξεραν καλά και τα ελληνικά και ρωτούσαν για κάποια γερμανική βρύση και άλλα χαρακτηριστικά σημεία. Κατά περιόδους κάνουν εδώ την εμφάνισή τους μέσα σε σπορ ακριβά αυτοκίνητα με πινακίδες Αθηνών. Ο ίδιος έχω συναντήσει μια συγκεκριμένη γυναίκα, τρεις φορές, σε τρία διαφορετικά σημεία και με τρεις διαφορετικές συνοδούς. Λές να είναι τυχαίο»;
Η αφήγηση συνεχίζεται με την αναφορά στο υπόγειο εκκλησάκι της Αγία- Μαρίνας, πάνω από το οποίο στεγαζόταν μια άλλη εκκλησία:
«Στην Αγία Μαρίνα, κατά πως λέγανε οι γιαγιάδες, υπήρχε μια εικόνα, ποθ όταν πάνω της ακουμπούσες οτιδήποτε χρυσό, αυτό μαγνητιζόταν. Ετσι, πιστεοντας πως πρόκειται για θαύμα, οι πιστοί ξεκίνησαν να μαζεύουν χρήματα για τον ξεσηκωμό του 1821, που τα έκρυψαν εκεί, μαζί με αρκετά εκκλησιαστικά σκεύη και βιβλία. Απ’όσο ξέρω, βρίσκονται ακόμα εκεί. Αρκετά νομίσματα έχουν επίσης βρεθεί στα Κρούσια και τη λίμνη Κερκίνη».
Ο Τζίμης όμως δεν σταματά εδώ. Προβαίνει και σε αποκαλύψεις. Αφορμή; Τα μηχανήματα εντοπισμού κρυμμένων θησαυρών:
«Δεν θα το πιστέψεις, αλλά το 50% των Ελλήνων ασχολείται με τη χρυσοθηρία, είτε ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αφιερώσει σ’αυτό το θέμα πολλά χρόνια κι έχουν αποκτήσει πείρα, με αποτέλεσμα να ξέρουν πώς να ψάχνουν. Χρησιμοποιούν βέβαια ειδικά μηχανήματα, τα οποία χωρίζονται σε ραβδοσκοπικά και ανιχνευτικά. Κυκλοφορούν πολλά από αυτά στην αγορά, τα περισσότερα όμως είναι αμφιβόλου ποιότητας και ευκρίνειας. Γιατί βλέπεις, τα καλά μηχανήματα είναι πανάκριβα. Η τιμή τους μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 15 εκατομμύρια δραχμές. Συνήθως βέβαια, κάτοχοι αυτών των μηχανημάτωνδεν είναι άτομα τυχαία. Πρόκειται κυρίως για πολιτικούς, όπως ο Αχιλλέας Καραμανλής, ο οποίος κι έχει ψάξει στην περιοχή μας, η Μελίνα, που είχε φτιάξει ειδική ομάδα ερευνών ενώ, απ’όσο ξέρω, ένα από τα καλύτερα μηχανήματα του είδους διαθέτει ο Φλωράκης. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι ήταν παλιός καπετάνιος και ήξερε από αυτά.
Πάντως, δημοσιογράφε, να είσαι σίγουρος για κάτι. Ολοι οι μεγάλοι πολιτικοί ασχολούνται λίγο-πολύ με τούτη την ιστορία».
Η αναφορά στον τέως δικτάτορα Παπαδόπουλο αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα των επωνύμων:
«Εδώ πάνω στο βουνό (βλ.Μπέλες) ο Παπαδόπουλος είχε χτίσει βίλα, που ήταν για κείνον τόπος ξεκούρασης και ορμητήριο κυνηγιού. Πολλοί ωστόσο λένε ότι στη βίλα είχε κρύψει και αρκετό χρυσό. Αν ρίξεις μια ματιά στην περιοχή τριγύρω, θα δεις ότι είναι γεμάτη από τρύπες, τάφρους και σκαμμένες λακούβες. Ανω-κάτω την έχουν κάνει πολλοί και διάφοροι, θησαυρό όμως δεν κατάφεραν να βρούν».
Το φινάλε του Τζίμη είναι εξίσου εντυπωσιακό με το υπόλοιπο της αφήγησής του:
«Πολλά έχουν ακουστεί και για μια κρύπτη. Ναι, καλά άκουσες, κρύπτη. Είχε δημιουργηθεί από τους καπετανέους και μέσα βάζαν τις ράβδους χρυσού που έρχονταν από Ρωσία και Γιουγκοσλαβία. Γιατί μαζεύανε αυτόν τον χρυσό; Κρατήσου καλά για να μην σωριαστείς κάτω μ’αυτό που θ’ακούσεις.Τον μαζεύανε για την δημιουργία του ενιαίου κράτους της «Μακεδονίας». Η συγκεκριμένη περιοχή είχε μάλιστα επιλεγεί γιατί ήταν πίσω από τη γραμμή όπου γίνονταν οι μεγάλες μάχες ( Κιλκίς ). Ετσι, εκεί ήταν πιο σίγουρα. Πολλοί, τα τελευταία χρόνια, έχουν έλθει κι έχουν ψάξει γι’αυτή την κρύπτη. Κανείς, ωστόσο, δεν μπόρεσε ποτέ ν’ανακαλύψει την είσοδό της…». —————————————————————————–
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΓΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΟΥΣ

1) Ο πασάς των Ιωαννίνων περνά από την Πύλη (πόρτα) των Τρικάλων και κρύβει στα βουνά 12 φορτώματα λίρες. Τα χρόνια που ακολουθούν χιλιάδες Ελλήνων ζουν με το όνειρο να τις ανακαλύψουν.

2) Τον Οκτώβριο του 1975 οι Sunday Times αναφέρουν σε δημοσίευμά τους την παρξη θησαυρού σε σπήλαιο του όρους Σνιάτσικο της Κοζάνης, τον οποίο είχαν θάψει εκεί βρετανικά εκστρατευτικά σώματα, λίγο πριν από την είσοδο των Γερμανών. Επρόκειτο, σύμφωνα με πληροφορίες, για ένα εκατομμύριο στερλίνες και μπόλικες ράβδους χρυσού. Παρά τις επισταμένες προσπάθειες του επαγγελματία κυνηγού θησαυρών Χάουαρντ Τζένιγκς, ο θησαυρός αυτός δεν βρέθηκε ποτέ.

3) Πριν πολλά χρόνια, γύρω στο 1970-73, φτάνει στην Τρίπολη κάποιος Αγγλος, ο οποίος στον πόλεμο του ’40 πρέπει να ήταν πιλότος. Εχει μαζί του έναν χάρτη. Αμέσως μετά την άφιξή του ρωτά και μαθαίνει για ανθρώπους που ξέρουν το μέρος και συγκροτεί μια ομάδα, με την οποία ένα βράδυ σκάβει σ’ένα συγκεκριμένο σημείο της περιοχής. Απ’ότι ακούστηκε μάλλον βρήκε αυτό που έψαχνε…

4) Η Εύβοια αποτελεί επίσης αγαπημένο πεδίο ερευνών για τους απανταχού θησαυροκυνηγους. Επιχειρήσεις έχουν γίνει επανειλημμένα σε μέρη όπως οι Ωρεοί ή η Λευκαντή, αν και τίποτε σημαντικό δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής.

5) Θρυλικός είναι και ο θησαυρός του Αρη Βελουχιώτη. Λέγεται ότι βρίσκεται κάπου κοντά στη Φθιώτιδα, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία.
Πάντως, σχετικά πρόσφατα, στην περιφέρεια της κοινότητας Μπράλου, στα σύνορα των νομών Φθιώτιδας και Φωκίδας, έγιναν ανασκαφές από αγνώστους, που πιθανώς να αναζητούσαν τον συγκεκριμένο θησαυρό. Ειρωνία της υπόθεσης; Η περιοχή, μερικές δεκάδες μέτρα από τον σιδηροδρομικό σταθμό, τελούσε υπό αυστηρή αστυνομική επιτήρηση.

6) Εξονυχιστικές έρευνες έχουν γίνει και τον Δεκέμβριο του ’93 στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, από ομάδα που έψαχνε για τον θησαυρό του Γερμανού διοικητή των κατοχικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη, Μαξ Μέρντεν. Αν και το επίμαχο σημείο έγινε «φύλλο και φτερό», θησαυρός δεν ανακαλύφθηκε.

7) Τέλος θα πρέπει να αναφερθούν και δύο μακάβριες υποθέσεις, που κατά πάσα πιθανότητα έχουν να κάνουν με το θέμα μας.
Πριν από λίγα χρόνια, στην τοποθεσία Βροσίνα της Εθνικής οδού Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας, βρέθηκε δολοφονημένος στο αυτοκίνητό του ένας Γερμανός, που, όπως αποδείχτηκε, είχε βρει σκάβοντας σε κοντινό σημείο ένα τετράγωνο κουτί. Τι ήταν αυτό το κουτί και ποιά η σχέση του με τον θάνατο του Γερμανού, κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να μάθει.
Πιο εντυπωσιακή μοιάζει να’ναι η περίπτωση του μεταλλορύχου Ευάγγελου Βαμβούνη, ο οποίος είχε εξαφανιστεί πριν από 17 χρόνια σε παλιά στοά ορυχείου του Λαυρίου, ψάχνοντας για πολύτιμα πετράδια. Ο σκελετός του βρέθηκε πρόσφατα, σε απόσταση χιλίων μέτρων από την είσοδο της στοάς. Οι συνθήκες του θανάτου του παραμένουν άγνωστες και μυστηριώδεις. —————————————————————————-

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ
Το κυνήγι του θησαυρού είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα. «Επιζούν» μόνο οι σκληροτράχηλοι και δυνατοί ( ενίοτε και οι πιο πονηροί ). Η επιτυχία εξαρτάται από πολλος παράγοντες. Πρώτ’απ’όλα, από τη σωστή μελέτη των γραπτών πληροφοριών, καθώς και την προσεκτική αξιολόγηση των προφορικών ( φήμες, κουτσομπολιά, ρουφιανιές και όλα τα σχετικά ). Από την ψυχική και σωματική κατάσταση. Από τον εξοπλισμό. Από τον συνδυασμό σωστών υπολογισμών, τέλειων κινήσεων και τη δυνατότητα μεταφοράς του εγώ στις αισθήσεις. Διαρκής πρέπει να είναι η προσοχή και η εγρήγορση, σ’ένα περιβάλλον ξένο και εχθρικό, που συνεχώς αλλάζει. Μέχρι οι μυστικοί χάρτες να οδηγήσουν αλλού. Σε νέες περιπέτειες. Σε καινούριους σκονισμένους παπύρους. Σε άλλους σκοτεινούς, παράξενους βυθούς.
Υστέρα απ’όλα αυτά, η εύρεση του θησαυρού σαφώς και παύει να αποτελεί μια απλή ανακάλυψη. Είναι η αγωνία μκαι ο πόθος. Ηκάψα να απολαύσει κανείς αυτό που του κρύβουν. Αυτό που δεν μπορούν να βρουν οι άλλοι. Κατά συνέπεια, η θετική κατάληξη της προσπάθειας δεν μπορεί παρά να σημαίνει τη λύτρωση, την επιβράβευση για την υπέρβαση των ορίων, την απτή απόδειξη ότι και τα παραμύθια ακόμη μπορεί κάποτε να αποκτήσουν σάρκα και οστά και να αναταράξουν γλυκά την κατά τ’άλλα πεζή και βαρετή ζωή σας.
——————————————————————————

ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Να επισημάνουμε αρχικώς ότι το άρθρο του αστικού κώδικα που μας ενδιαφέρει είναι το 1093, το οποίο ουσιαστικά αναφέρεται σε κινητό πράγμα αξίας ( κασέλα, μπαούλο, μπαουλοντίβανο, με λίρες μέσα, εννοείται…) κρυμμένο σε άλλο κινητό ή ακίνητο ( ήτοι: χωράφι, αλάνα, μπαχτσές, αλάνα, βάλτος ), τόσον καιρό ( χρόνια, αιώνες, χιλιετηρίδες ) ώστε να μην μπορεί να εξακριβωθεί ο κύριός του ( λήσταρχος, πειρατής, σπανίως και νορμάλ αρχικός κάτοχος ). Το τελευταίο είναι αρκετά σημαντικό, καθώς εάν υφίσταται δυνατότητα εξακρίβωσης του κυρίου του θησαυρού, τότε ο ευρέτης λαμβάνει ψίχουλα περί του 10% της αξίας του ευρήματος. Αρα, το όλο ζουμί προκύπτει εμφανώς από την αδυναμία εξακρίβωσης, καθώς σε άλλη περίπτωση ουδείς θ’ασχολιόταν με το συγκεκριμένο «χρυσό» θέμα.
Εάν λοιπόν, όπως λέγαμε, ο θησαυρός βρεθεί σε ιδιόκτητο χώρο π.χ. τον βρω εγώ στο δικό σας χωράφι, τότε αγαπητέ αναγνώστη-στρια, τον μοιραζόμαστε: 50% εσείς, 50% εγώ. Πιο αναλυτικά δηλαδή, παίρνω μια λίρα εγώ, μία εσείς και μία πάλι εγώ που κάνω τη μοιρασιά ( εντάξει, πλάκα κάνω ).
Εάν βρεθεί σε δημόσιο χώρο τότε ισχύει το ίδιο, με την διαφορά ότι αντί για τον ιδιώτη κάτοχο του χωραφιού, το δημόσιο είναι αυτό που παίρνει το 50%.
Για να γίνουμε ακόμη πιο σαφείς, σε περίπτωση επικαρπίας, που κάποιος δηλαδή εκμεταλλεύεται χωράφι το οποίο είναι γραμμένο στο όνομά σας, τότε ο ευρέτης παίρνει πάλι 50% και το υπόλοιπο 50% το παίρνετε εσείς ( στον επικαρπωτή μένει να εκμεταλλεύεται το άχρηστο πλέον σε εσάς χωράφι σας, μέχρι να ξαναβρεθεί κάποιος άλλος θησαυρός, να πάρει πάλι 50% αυτός που θα τον βρεί και 50% εσείς και ο επικαρπωτής να σαλτάρει οριστικά και αμετάκλητα. Αδικο θά’χει;)
Το συμπέρασμα προσφιλείς μου επίδοξοι κυνηγοί θησαυρών είναι απλό: κινηθείτε νύχτα, η οποία άλλωστε πάντα αποτέλεσε μάνα, ερωμένη και αδελφή για όλους τους συναδέλφους σας- τους παρανόμους δηλαδή-. Κινούμενοι νύχτα, συγκεντρώνετε σημαντικές πιθανότητες να βρείτε εσείς κάτι και να μην βρουν άλλοι εσάς. Κοινώς, take the money and run, κατά το γνωστό αμερικανικό άσμα. Μόνον έτσι θα γίνετε μια μέρα πλούσιοι και ισχυροί κι οι μέρες που σκάβατε μέσα στη λίγδα και τη βρώμα θα σας φαίνονται μακρινές και ξεχασμένες.

Καλή σας τύχη.
( και να θυμάστε: και οι τοίχοι έχουν αυτιά…)

Αρχείο:
Γιάννης Τριανταφύλλου



1358
Δραστήριος
Δημοσιεύσεις: 103
Εγγραφή: Τετ 24 Φεβ 2016, 10:20
Χρόνια εμπειρίας: 10+ χρόνια
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ηλικία: 60

Re: ΚΥΝΗΓΟΙ ΘΗΣΑΥΡΩΝ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από 1358 » Παρ 26 Φεβ 2016, 19:42

τα χρησα του μεγαλου αλεξανδρου οταν σκαβαν ειμουν παρον δεν εινε στο μεροσ που αναφερησ οσο για την περιβοητη αποθικη ανταρτον την λεγομενη ασβεστοχτιστη την ψαχνο χρονια απο συνδεσμο μπορεσα και βρικα το σημιο που ελιοναν τον ασβεστη θελη καλο εργαλιο με ακτινα δρασησ οταν την σκαβαν τιν ετιμαζαν δηλαδη οση δουλεβαν εκη ειχαν κλιστα τα ματια τοσ και προσ την διαδρομη και κατα την εργασια η περισοτερη απο αυτουσ καταλαβανησ τι εγηνε μετα και στην αλη περιπτοση στο ποποβο ειταν δηκοσμου ανθροποσ μεσα τσαμπα τα εξοδα φαγαν πολλα αλα δε σταματησαν τιν ψαχνουν ακομα αν θελησ να δοσο τηλ να μιλισουμε για πολλα στην περιοχη σου και για τιν περιπτοση στα διαβατα που λεσ ειναι πραγματικοτητα τα εψαξα και εγο απο καπιο χωργι κοντα στο βουνο καπιοσ τοτε που ειταν φρεσκα τα πραγματα απο μια τριπα ειδε μεσα ενα αφτοκινητο κλισμενο σε σπιλεο και ειχε και σηταρη μεσα αλα απο το φωβοτου για παγιδεφση απο ναρκεσ δεν ανεφερε τιποτα μετα απο χρονια ασχοληθικαμε και δεν μπορουσαμε να κανουμε τιποτα εισοσ τα μιχανακια τησ εποχησ δε καναν αν θελησ θα σε αφησο τηλ μου

Απάντηση